استیتمنت
ما از دل سکوت حرف میزنیم.
وقتی قانون غربالگری کنار رفت، غربال زندگی هم پاره شد.
نوزادانی به دنیا آمدند با دردهایی که میشد پیشتر فهمید، پیشتر پیشگیری کرد.
اما خانوادهها، در میان گرانی و بیپناهی، تنها ماندند.
نه دسترسی، نه توان مالی، نه حق انتخاب.
این درد جمعی است — نه فقط در تن کودکی کوچک، بلکه در دل جامعهای که فراموش کرد مسئولیت یعنی چه.
ما میگوییم: غربالگری حق است، نه امتیاز.
حقِ دانستن، حقِ تصمیم، حقِ آینده.
مانیفست
در جامعه پزشکی، استراتژی یافتن مشکلات ناشناخته یا نشانگان خطر است. چنین آزمایشهایی را میتوان روی فرد یا کل جمعیت اعمال کرد. شاید افراد تست شده هیچ نشانهای از بیماری از خود بروز ندهند، یا فقط یک یا دو نشانه را داشته باشند که به خودی خود نشانگر تشخیص درست نیست.
نداشتن اوضاع مالی مناسب برای بیشتر خانوادهها در ایران، غربالگری را تبدیل به یک موضوع کم اهمیت و یا دور از دسترس کرده است.
انتظار، در طی نُه ماه دستاورد نامطلوبی را گاهی برای والدین به ارمغان میآورد منظور والدینی که با وجود نقص جنین نتوانستند به غربالگری بپردازند. نتیجه تولد نوزادانی است که هیچکس و هیچ جا جز سینه گورستان، آغوش برایشان باز نمیکند.
آزمایشات غربالگری مجموعهای از تستهای خون و سونوگرافی است که به منظور بررسی سلامت جنین و غربالگری گروههای پرخطر از لحاظ بیماریهای عفونی، سندروم داون و برخی دیگر از نقایص ژنتیکی و ناهنجاریهای فیزیکی در ماههای مختلف بارداری انجام میشود.
متاسفانه منع غربالگری، عدم بودجه کافی، عدم سقط جنين، باعث خلق نوزادانی میشوند که این گونه نارساییها را با خود میآورند .
در تجربه کار در مراکز بهزیستی یکی از دغدغههای من توجه به این امر شد .
غزال زارع







بدون دیدگاه