غزال زارع

دوران کودکی دوره‌ای حیاتی در شکل‌گیری افکار، احساسات و آرمان‌های هر فرد است.
سال‌هایی که گذشت، در تاریخ ایران سرنوشت‌ساز بودند. در واقع، جنگ ایران و عراق، بمباران‌های بی‌شمار، خبر شهادت نوجوانان و سالمندان، هجوم مردم به پناهگاه‌های زیرزمینی که اغلب در محله‌ها یا مدارس ساخته می‌شدند، همگی عواملی مهم در سفر، مهاجرت و آوارگی ایرانیان بوده‌اند. با وجود این‌که تعداد زیادی از مردم ایستادند و برای بقای کشورشان تلاش کردند، این شرایط دشوار بر زندگی همه اثر گذاشت.

غزال با وجود کمبود امکانات اولیه، به‌ویژه کاغذ و ابزار نوشت‌افزار، شکوفا شد. جمع‌آوری تکه‌های کوچک کاغذ رنگی، بریدن مجلاتی که دربارهٔ جنگ و هم‌وطنانش مطلب داشتند، گذاشتن گل‌های خشک لابه‌لای صفحات کتاب، نگهداری پر پرندگان، یادداشت‌های روزانه از اخبار تلویزیون، کار با لوازم آرایشی تاریخ‌گذشته و … همه در کنار هم به او کمک کردند تا از افکار پراکنده‌اش تصویری بسازد.

او توجه ویژه‌ای به لباس‌های پراکنده در خیابان‌ها و آشوب عمومی ناشی از بمباران‌ها و گودال‌های شهر تهران داشت. برای رهایی از ترسش، نقاشی می‌کرد و صحنه‌های گردهمایی خانواده‌ها را به تصویر می‌کشید.

امروز نیز تحت تأثیر فرهنگ عمومی و تغییرات اجتماعی همچون مدهای اجتماعی، اقتصاد و امور روزمره به فعالیت خود ادامه می‌دهد. او اکنون به‌طور داوطلبانه برای کمک به کودکان بی‌خانمان و دارای معلولیت در بافق (استان یزد) و همچنین در پایتخت تهران فعالیت می‌کند. یکی از کارهای مورد علاقه‌اش تعریف داستان‌های کهن ایرانی برای کودکان است. ویدئوآرت غزال نیز از زندگی روزمره و اشیای مصرفی الهام گرفته شده است .